opinions

Η ελληνική μαγεία του e-shopping...

04/11/2009

Πρέπει απλά να το πάρω απόφαση μου φαίνεται πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει e-commerce που να “παίζει”, με εξαίρεση ίσως το e-shop, το οποίο και αυτό είναι μακριά από το τέλειο, αλλά τουλάχιστον προσπαθεί. Καλά κάνω και αγοράζω μόνο από ξένα site και ποτέ από ελληνικά. Με τα ξένα έχω τουλάχιστον το κεφάλι μου ήσυχο, πέρα από τις πολύ καλύτερες τιμές και το ανώτερο customer support (για ότι συμβεί).

Τι έπαθα όμως και γκρινιάζω; Θέλω ο κακομοίρης και εγώ να πάρω εισιτήρια για την συναυλία των U2. Μαθαίνω πως διοργανώτρια εταιρεία (λέμε τώρα) είναι η Didi music. Μπαίνω λοιπόν στο site της, περιμένω το flash intro του 1995 να γυρίσει 360 φορές, είναι βλέπεται το 360 tour των U2, και πατάω επιτέλους “enter” για να μπω στο site που έπρεπε να είχα ήδη μπει! Το site αργεί κάπως γιατί είναι όλο φτιαγμένο σε Flash (Flex λογικά), όχι για κάποιον ιδιαίτερο λόγο, όπως για να εκμεταλλευτούν για παράδειγμα κάποια Flex χαρακτηριστικά ή για να κάνουν τίποτα περίεργα εφέ, αλλά έτσι για να γουστάρουμε. Άλλωστε στην Ελλάδα είμαστε της άποψης Flash να ναι και ότι να ναι… (Σημείωση 1: ήθελα να κάνω copy ένα κομμάτι κειμένου για να το στείλω με mail και δεν μπορούσα. Έλεος!). Βρίσκω και πατάω επιτέλους την επιλογή “εισιτήρια” όπου με παραπέμπουν στα site Ticket House και TicketPro. Επιλέγω το πρώτο, κυρίως επειδή από εκεί αγοράζω συνήθως, και μεταφέρομαι στο site τους όπου πρόκειται για μια πολύ βασική HTML σελίδα με 3 links, ένα που σε παραπέμπει σε ένα PDF αρχείο που σου εξηγεί τι είναι η red zone, ένα που ανοίγει ένα pop up παράθυρο με ένα image/χάρτη του σταδίου (Σημείωση 2: Nαι το μπλόκαρε ο Firefox, αλλά το άνοιξα manual, είναι U2 βλέπεται… Επίσης εάν έχεις μικρή ανάλυση στην οθόνη - 1024px ή μικρότερη - δεν βλέπεις σχεδόν τίποτα από τον χάρτη. Καλά ρε παιδιά με 100 τρόπους μπορούσε να γίνεται κάτι τέτοιο και διαλέξατε τον χειρότερο) και ένα link που γράφει σε άπταιστα αγγλικά buy tickets! At last (δεν είπα επιτέλους γιατί ήμουν σε english mode), θα το πατήσω και θα τα αγοράσω. Αμ, δε. Πατάς λοιπόν το buy tickets και σε μεταφέρει στο site της TicketPro! Ευτυχώς δεν σε παραπέμπει στην κεντρική σελίδα, αλλά κατευθείαν σε μία σελίδα με 3 links για να επιλέξεις το εισιτήριο σου. Επιλέγω λοιπόν U2 (δεν ήθελα ούτε το red zone ούτε το VIP package) και πάνω που είμαι έτοιμος να ξεκινήσω το registration, με παίρνει τηλέφωνο ο αδερφός μου, και με ενημερώνει για το εξής απίστευτο (ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω). Τα εισιτήρια λοιπόν κοστίζουν ακριβότερα εάν τα αγοράσεις on-line (περισσότερες πληροφορίες εδώ και εδώ)! Ε, βέβαια ρε παιδιά τόσα λεφτά χαλάσανε στο research και στο user experience αυτής της sitαρας, να μην χρεώσουν και κάτι παραπάνω τα παιδιά. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όταν τα κλείνεις on-line είναι ακριβότερα, όποιος μπορέσει και μου εξηγήσει κερδίζει ένα εισιτήριο U2.

Σταματάω επί τόπου την εγγραφή και επιστρέφω στην δουλειά μου. Ήταν ίσως το πιο άσκοπο/αντιπαραγωγικό 10λεπτο της μέρας. Εισιτήριο δεν πρόκειται να αγοράσω on-line, όχι για τα παραπάνω λεφτά, αλλά γιατί μας κοροϊδεύουν αισχρά και στην μάπα μας. Θα κατέβω κάποια στιγμή και θα αγοράσω με τον παλιό κλασικό 90s τρόπο. Έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα εκεί έχουμε μείνει (και internetικα και κανονικά).

Update: Έμαθα πως τα on-line εισιτήρια εκτός από πιο ακριβά που είναι, πληρώνεις και την εταιρεία courier που αναλαμβάνει να τα στείλει, πράγμα που σημαίνει συν 5 ευρώ για Αττική και συν 8 για επαρχεία!